و حرفی برای گوش‌های شنوا

”تقریباً دو، سه سال قبل یکی از دوستان خیلی خوب ما که در این شورا هم فعالیتی داشته‏اند، راجع به مسایل فرهنگ عمومی کشور و مسأله‏ی تربیت و ناهنجاری‏هایی که احیاناً در سطح جامعه بتدریج بروز کرده، با من گفتگو می‏کردند و مطالبات و توقعات به‏حقی را درمیان می‏گذاشتند. من به آن دوست عزیز گفتم کاری که من در این زمینه می‏توانم بکنم، همین کاری است که تا حالا کرده‏ام. یعنی تشکیل این شورا و وارد کردن افرادِ با فکر و با انگیزه برای تصمیم‏گیری درباره فرهنگ کشور؛ و کمک قانونی و حیثیتی و هرچه که لازم است نسبت به این شورا. این کاری است که به عهده‏ی من است؛ اما از این‏جا به بعدش به عهده‏ی شما. من به آن دوست گفتم که بنده با شما پیش خدای متعال احتجاج خواهم کرد و به پروردگار خواهم گفت من بهترین کسانی را که مناسب این کار می‏شناختم، در این شورا جمع کردم؛ شما به خدای متعال باید جواب بدهید؛ هرچه که فکر می‏کنید باید پیش خدای متعال گفت، آن را بیان کنید و به فکرش باشید. حالا این را می‏خواهم به شما عرض بکنم که مسؤولیت این شورا به خاطر اهمیت و سنگینیِ مسأله‏ی فرهنگ و علم، مسؤولیت سنگینی است؛ منتها ثقل‏اکبر در این‏جا فرهنگ است؛ چون هم خودِ علم و آموزش و هم جهتگیری و کیفیت و روی‏کردهای مختلف آن، تحت‏تأثیر فرهنگ عمومی جامعه است...

درباره‏ی خودِ شورا، خبر دادند که اطلاع‏رسانی انجام می‏گیرد؛ این، خبرِ خوشی است. من این‏جا یادداشت کرده‏ام که اطلاع‏رسانی به‏هنگام و مستمر باشد؛ به‏ویژه برای نخبگان دانشگاهی و حوزوی. این، پاسخِ قبل از سؤال ما بود که ایشان بحمداللَّه دادند؛ اما این‏که به من گزارش می‏شود که ما از محتوای کار شورا خبر نداریم، نشان‏دهنده‏ی این است که این خبررسانی، آن خبررسانیِ مطلوب نیست. یعنی کامل نیست؛ باید این خبررسانی را کامل کنید؛ باید نخبگان کشور به طور دایم احساس کنند که از لحاظ ذهنی با شورا مرتبطند. این کار موجب می‏شود که همکاری آنها را جلب کنید؛ یعنی وقتی برای نخبگان کشور - چه دانشگاهی، چه حوزه‏یی - معلوم شد که شورا به چه مسایلی اهتمام دارد، در زمینه‏ی آن مسایل به فکر می‏افتند و احیاناً کار می‏کنند؛ با شورا همکاری می‏کنند و احیاناً چیزهایی به ذهن آنها می‏آید که می‏بینند شورا از اینها غافل است. این نخبگان، آن مسایل را به شما تذکر می‏دهند. بنابراین، خبررسانی و اطلاع‏رسانی، موجب جلب همکاری نخبگان می‏شود. علاوه‏ی بر این، نخبگان کشور احساس نکنند که شما پشت یک دیواری نشسته‏اید و با این‌ها هیچ ارتباطی ندارید؛ بگذارید احساس کنند که آنها هم عضو شورا هستند؛ آنها هم احساس کنند که در این شورا عضوند؛ دخیلند. بنابراین، مسأله‏ی اطلاع‏رسانی به نظر من خیلی خوب است...

گاهی بعضی از مسؤولان پیش ما می‏آیند و درباره‏ی حوزه‏ی مسؤولیت خودشان می‏گویند ما باید این کار را بکنیم، ما باید آن کار را بکنیم؛ من به اینها می‏گویم: برادر! این «باید»ها را من باید به شما بگویم که باید این کار را بکنید، باید آن کار را بکنید؛ شما باید بگویی چه کار می‏کنی، چه کار کردی، چه کار می‏خواهی بکنی؛ «باید» فایده‏یی ندارد. این‏که حالا ما بنشینیم تا این شورا به عنوان یک مسؤول باید این کارها را انجام بدهد، باید ندارد، بایدش معلوم است؛ بکنید؛ باید تحقق پیدا کند.” (رهبر معظم انقلاب1384)

محسن حدادی  شنبه 25 آذر 1385