در چند دهه اخیر حقوق شهروندی، سرمایه اجتماعی و جامعه مدنی به یکی از پیچیده ترین مسائل سیاسی و اجتماعی جامعه ی شهری ایران تبدیل شده است. از این رو به نظر می رسد حقوق و تعهدات شهروندی در این مقطع زمانی نیاز به تغییر و اصلاح داشته و تحقق آن در صورتی ممکن است که شهروندان خودخواهان آن باشند. برای این منظور لازم است به فعالیت های مدنی بپردازند که منجر به بهبود وضعیت زندگی اجتماعی ایشان گردد. این تحقیق به بررسی کم و کیف آگاهی شهروندان از حقوق و وظایف خود با استفاده از روش های پیمایشی و تکنیک پرسشنامه پرداخته است. یافته های تحقیق نشان می دهد در مجموع میزان آگاهی شهروندان از حقوق شهروندی خود، کم بوده و تعهدات شهروندان از آن نیز کمتر است. هم چنین میزان درگیری و مشارکت مدنی شهروندان در سطح نازلی قرار دارد و می توان آن را در قالب درگیریهای برخوردی و ارتباطی (Contact) و درگیری های اعتراضی (Protest) طبقه بندی نمود. لازم به ذکر است نوع درگیری شهروندان با میزان سرمایه اجتماعی و انتخاب عقلانی آنها همبستگی معناداری دارد.